مقدمه ای برای دلنوشته هایم

سلام .راستش انقدر ذوق کردم که میتونم وبلاگی مخصوص دخترم داشته باشم که حد و اندازه نداره .خوب من یه وقتا مثل عهد عتیق واسه دخترم نامه مینوشتم و چندتا شو دارم..وای اینجوری خیالم راحته که تا بزرگ شدنش میمونه.دختر من یک سالو و هفت ماه و هشت روزشه .هنوز یادم هست که ساعت ده ونیم شب تو بیمارستان اکبر ابادی به دنیا اومد .تخت بغلیم بچه اش رو از دست داده بود چون هشت ماهه به دنیا اومده بود .اما من با این که پرکلامسی شدید داشتم و حالم اصلا خوب نبود .بچه ام در هشت ماهگی سالم سالم به دنیا اومد و به Nicl اصلا احتیاج پیدا نکرد.درسته که من و همسرم و خانواده ام خیلی رنج کشیدیم تا این بچه به دنیا بیاد ولی واقعا ارزشش رو داشت .من اسم دخترم رو رقیه گذاشتم .که خداوند به حق حضرت رقیه او را در پناه خود سالم نگه دارد.اولین دندونش رو هم تو کربلا دراورد و اولین نان رو از سفره امام حسین علیه السلام برداشت.شاید تصمیم بگیرم پست های بعدیم رو در قالب نامه به دخترم بنویسم.اخه من همه ی دلخوشیم رسیدن حرفای الان دلم به دخترمه